امام علی(ع) و مخالفان فکری

بی تردید نمی تو ان حکومتی را یافت که مخالف نداشته باشد وهمه حکومتها چه حق و چه باطل، دارای مخالف هستند و حکومت امام علی(ع) نیز از این امر مستثنی نیست. این نوشتار در صدد آن است که به بررسی نگرش سیاسی مولا علی(ع) و راهبردهای ایشان در مقابل مخالفین زمان خود بپردازد، تا روش آن حضرت، الهام بخش روزگار ما نیز باشد. نگارنده در این رساله ابتدا به معناشناسی واژه ی مخالف و سپس به فلسفه به وجودآمدن این نوع مخالفتها پرداخته است. از عنصرهای مخالف آفرین در حکومت آن حضرت می توان به عامل های: نژاد و قومیت ، دین و مذهب ، اخلاق و ارزشها و عامل سیاسی و اجتماعی اشاره کرد. در ادامه ی این رساله، به معرفی اقسام مخالفان و تشریح انگیزه ها و اهداف آنان پرداخته شده، که می توان از عواملی مانند دنیاپرستی، کینه توزی ، قدرت طلبی ، براندازی حاکمیت دینی ،تضعیف باورها و … یاد کرد. همچنین کاوش هایی در زمینه روشها و تاکتیکهای مخالفان، شیوه رفتار مولا علی(ع) با آنان، حقوق و آزادی های مخالفان در حکومت علوی صورت گرفته است. ازمهمترین تاکتیکهای مخالفان می توان به مواردی از قبیل ایجاد شبهه، شعارهای عوام فریبانه، جوسازی، استفاده ابزاری از مقدسات و… اشاره کرد. در مورد سبک رفتار آن حضرت با مخالفین خود، می توان گفت که مولا علی(ع) با توجه به موقعیّت ها و عکس العمل های متفاوت آنان، از روشهای متفاوت گفتگو، مدا ر ا و قاطعیت استفاده کرده است. در سیره حکومتی امیرالمومنین(ع)، مخالفان از حقوق و آزادی هایی از قبیل: حق حیات و آزادی تن ، آزادی بیان ، آزادی تفکر و اندیشه و …برخوردار بودند.